Nacht 1: Onno (1 jaar) huilde onafgebroken dwars door alle oordoppen heen. Op de authentieke boerderij met zijn houten wandjes deed niemand een oog dicht. Hij bleek hartstikke ziek en mijn zus vertrok de volgende dag met hem naar huis.
Nacht 2. Doris (1 jaar) bleef tot 03.00 ’s nachts af en aan huilen. ’s Ochtends zat iedereen rillerig en met diepe wallen aan het ontbijt. Buiten was het koud en nat, binnen werd er vooral gezucht. Die middag taaiden Paul en zieke Doris af.
Ook Opa en Oma gaven er na een middag gezelligheid en veel gapen de brui aan.
Zo kwam het dat ik op Tweede Kerstdag samen met Mark en vier kinderen aan het Kerstdiner zat. Wat ook gezellig was, maar vader en moedertje spelen met je zwager is gewoon even wennen.
Conclusie?