Wanneer ik naar de tafel loop om mijn lens te verwisselen, hoor ik achter me het geluid van de harp. Trefzeker klinken de eerste maten van Sergei Prokofiev. Prelude in C Opus 12, No 7 door het daglichtatelier waar ik Marleen de Bakker fotografeer (even Marleen ge-appt tijdens het schrijven van deze blog, hoe heette….?).
Ik draai me om en zie hoe ze schijnbaar moeiteloos haar vingers om de snaren klauwvouwt, met haar voeten geluidloos de pedalen beweegt. Haar spel valt samen met de foto’s die ik afgelopen twee uur van haar schoot: de gratie, haar aanwezigheid en focus. De klanken tingelen door de lucht: licht en helder.
Eén van haar favorieten, vertelt ze na de laatste toon. Het stuk is oorspronkelijk bedoelt als opwarmertje voor het concert dat komen gaat. Het smaakt inderdaad naar meer. Op www.marleendebakker.nl vind je meer info en de speellijst van Marleen.
