Nomen est omen: de naam is een voorteken. De Romeinen stelden dat iemands naam iets zei over zijn lot en voorbestemming. Mooi!
Toen ik een peuter was, snoepten mijn ouders de ‘e’ van mijn naam af. Nieke werd Nike, aan de uitspraak veranderde het niets. In mijn paspoort bleef Nieke Martens staan, maar ik ging verder door het leven als Nike Martens.
Lang heb ik gedacht: die ene letter, wat maakt het uit. Het terugdraaien leek me vooral een gedoe voor mezelf en de mensen om me heen.
Maar heel langzaam – ik heb het over jaren – ging het gebruik van ‘Nike’ me steeds meer tegenstaan. En ging ik geloven dat die Romeinen best een punt hadden met hun nomen est omen. Niemand krijgt zomaar een naam. Je voor- en achternaam samen zeggen iets over de mogelijkheden die je hebt om jouw opdracht in dit leven uit te voeren.
Tijd dus om de ‘e’ weer zichtbaar te maken. Bij deze: Nieke Martens, aangenaam!
